15* Kleine grote wereld

15* 27/1/17

Het inpakken gaat steeds sneller. Teveel, ik heb toch weer teveel mee! Ik had me nog zo voorgenomen dat ik minder gewicht( 15kg) wilde zeulen maar ik moet gewoon nog vaker reizen om erachter te komen wat ik nou echt nodig heb!
De douche is gaaf. Sta ik daar in het frisse ochtendwindje onder een warme douche te genieten van de bomen die ik heen en weer zie gaan. Dat heb ik thuis niet. Daarom nog even extra lang het water gevoeld. Veel beton met turkooise kleine geglazuurde tegeltjes. Leuke combi.
We gaan weer langs de man en zijn staart voor een lekker ontbijt en begeven ons op de weg.
Hopelijk niet meer zoveel bochten als op de heenweg. Eerlijk gezegd zie ik er een beetje tegenop om weer op die scooter te zitten.
Maar eerlijk is eerlijk, het is meegevallen.
Bumibol reist de hele tijd met ons mee. Hij kijkt vaak op ons neer omgeven door de mooiste bloemen. Deze koning wordt gemist en aan zijn glimlach te zien is het een vriendelijke man. Maar is hij dat wat hij lijkt? Ik weet het niet. Laten we hopen van wel. Zijn opvolger is een rare vogel, wat ik over hem heb kunnen lezen.
Het is een goed idee geweest om de loop met de klok mee te volgen. De eerste 400 km waren lange tochten en met al die bochten zijn de laatste stukken toch echt het leukste geweest.
We rijden lekker door en zien bewegende dopjes. De hoedjes van mensen die op het land aan het werk zijn. Ze bewegen langzaam. Zo klein in de verte.
We merken dat we dicht bij de grote stad komen.
Stinkende uitlaatgassen, honden die aan de kant liggen te slapen in de warme zon, mooie huizen worden nu afgewisseld met de krotten die nooit zullen wennen.
De trio's die we op de scooters zien. Papa's en mama's met hun kleintjes tussen hun in of zelfs voorop. Je moet er maar niet aan denken wat er kan gebeuren tijdens een noodstop.
We nemen geen tijd om te lunchen. Niet na het uitgebreide ontbijt. We stoppen wel voor koffie en komen bij een gekleurd huis waar we de trap op moeten.
Veel, heel veel kleur. En allerlei poppetjes en bloemetjes. Diegene die hier alles heeft versierd, leeft in een droomwereld. Zelfs op de openstaande klep van de toilet zijn bloemen in relief geplakt. Handig schoon maken!
Humor!
We lachen heel wat af. Cees met zijn gevatte opmerkingen, het blijft een goeie combi. Een vent en zijn humor!
We komen veilig aan bij Oxotel, fijne hostel! Boeken hoor, als je in de buurt bent!
De warme douche, schone kleding aan en de straat weer op.
Cees zet mij af bij de kapper, waarom niet? En brengt de scooter terug. De mannen gaan ook nog even naar de kapper. Beter iets kaler om morgen een bruin tintje op te doen.
Ik lig weer in de garage en mijn haren zijn nog niet droog als ze opeens binnen stappen. Ogen van devrouwen op hun gericht. Ze hebben veel bekijks die lange knappe mannen! Trotse vrouw en moeder.
Ze gaan ook zitten en kletsen met de ladies.
De eigenares wil me een creme verkooen, een van de beste die er is. Koed for joe! No thenk joe! Vertel me er wat over.
Nou, ben je klaar mam, opschieten. We hebben zin in bier.
Ernaast zit een bar van een Hollandse eigenaar. Hapjes en Chang is onze middagontspanning.
Alhoewel ontspanning. Er is irritatie over Tim en zijn telefoon. Leg dat ding is neer man! Leuk is het niet hoor dat je er niet bij bent. Tim haalt zijn schouders op. Irritatie!
We zijn nu ruim twee weken met elkaar op stap en er is weinig strijd. Natuurlijk is er wel eens iets maar op de keper beschouwd valt het erg mee!
Witte olifanten. We hebben ze verleden week gezien bij een kunstenaar. Het is even zoeken maar we vinden hem weer. Hij maakt ze van een kunststof en bespuit ze met autolak. Ze kunnen binnen en buiten. We krijgen er twee van de jongens cadeau. Blij mee!
Vlakbij de Chinees waar we willen eten maar het is Chinees nieuwjaar dus megadruk.
Eerst maar even kijken of we een puntje puntje voor Essie kunnen scoren.
We laten ons met de redcar naar een markt brengen waar ze veel rotzooi verkopen. Hoog plasticgehalte. Alleen als de locale bevolking die iets maakt wil ik er wel iets van kopen.
Veel goedkope rommel en dat belandt bijna altijd ver achter in de kast.
Alhoewel de voetbalshirtjes blijven trekken. Een koffertje op wieltjes handig is en Essie haar puntje puntje wordt gescoord.
Mr. Leaf kunnen we niet vinden. Het adres op zijn kaartje klopt niet. Dat is wel erg jammer want daar had ik graag vriendinnen blij mee gemaakt. Jammer. Als ik aangeef dat ik er 100 had willen bestellen wordt er niet eens op gereageerd. Waarschijnlijk een communicatie storing. Misschien kan ik het nog online bestellen!
Geen leuke souvenirs dus.
We lopen in de drukte, het is warm en we willen terug naar de chinees als ik opeens een heleboel lawaai hoor en we Tim van Noord tegenkomen! ONGELOFELIJK! Een vriend van Tim die 4 maanden door Thailand reist! Nou ja! Tim! Wat een groot toeval! Zoveel mensen, zoveel straatjes, zoveel backpackers en daar loopt Tim. Met drie meisjes te shoppen! Leuk! We kletsen wat en lopen uiteindelijk door.
We blijven ons er steeds over verbazen.
Hoe klein is deze grote wereld!
De Chinees is bij veel nog steeds favoriet dus eindigen we bij de Italiaan die niet zo lekker is als zijn buurman! Jammer!
Morgen lange dag voor de boeg!