16* Open kleppen

16* 28/1/17

Oxotel, we will be back!
De taxi is te klein voor onze bagage. 4 tassen en bijbehorende passagiers passen niet in de gewone personenauto die voor de deur op ons wacht.
Andere auto, Grotere auto, leuke chauffeur, klein stukje rijden naar het vliegveld.
De binnenlandse vlucht gaat ondanks de vertraging vrij snel. We mogen in de lounge zitten maar dit is van korte duur. Vlak voordat we boarden komen we Tim van Noord weer tegen! Nou ja! Hij wacht op een andere vlucht. Op 4 mei gaat ie weer terug naar huis. Jee man, lekker hoor zolang reizen! Have fun en take care! Oh, en Tim mochten er zich geen mensen aandienen om Thai en Anna naar huis mee te nemen, zou jij dat dan willen doen? Heel kort leggen we uit van onze adoptie. Tuurlijk! Je hebt mijn nummer Jol. We houden contact als dat nodig is. Fijn! Thai komt in ieder geval begin mei naar zijn Hollandse thuis. Dan het waarschijnlijk een betere temperatuur om te wennen voor ons kleine harige vriendje.
Gisteren heeft Cees ons ingecheckt maar hij was iets te snel en gaf Bas Klink op. Dat bracht een boete op om het te veranderen. Oeps. Jammer maar helaas. Beter dat hij er op tijd nu achter komt dan dat je op het vliegveld staat. Alhoewel ik betwijfel of ze het uberhaupt zien. Maar beter het veilige voor het onzekere nemen.
Om 1230 uur worden we geacht verder te reizen met onze particuliere chauffeur. Cees heeft deze geboekt via een site.
De keus om vanaf Bangkok met een binnenlandse vlucht naar Trat te vliegen, vandaar met een taxi naar de ferry om dan weer met taxi naar Pijamas te reizen duurt nogal lang en is ook erg omslachtig. Chaa-am is ook leuk, heb ik nog geopperd, maar ze wilden graag naar een eiland. Zo geschiedde.
Dus staat er een vriendelijke man op ons te wachten met een pooierbak!
Rode pluchen stoelen, waar je tot je stuitje ver in weg zakt, met een kantkloskleedje voor je haren afgedekt. We zitten zelfs tegenover elkaar. Bas duikt achterin en heeft daarmee zijn eigen domein vastgelegd.
Eerlijk is eerlijk, het zit als een vorst(in).
Zacht verend vervolgen we onze weg. De chauffeur scheurt zoals het schijnbaar hoort met een car als deze.
Schoenen uit, voeten bij elkaar op schoot, drinken en snoepen. Rijdt u maar hoor!
Wij redden ons wel.
Af en toe een slaapje of een tekst schrijven en opeens rijden we als een van de laatste de ferry op. Met de kleppen open varen is hier gewoon? Met de beelden van de gekapseiste veerboot op mijn netvlies hou ik de kleppen angstvallig in de gaten met de mijne. Er staat zelfs een auto op een klep! Bizar! De ferrry is van bak tot stuurboord volgezet. Strak naast elkaar. Vol met mensen die bovenop de boot naar de weggaande en komende kust kijken. Hoeveel mensen hiervan kunnen zwemmen? Ik wil er niet aan denken. Gelukkig is het een kort stukje varen.
De bedoeling was dat we zouden beginnen met een fietstocht van 150 km. Ik dacht, leuk! Zij dachten, niks an! Geen zin in met die warme zon op ons kop. De Belg waar ik dat al maanden geleden bij geboekt had kon zijn ogen niet geloven toen ik hem per mail annuleerde. Na enige uitleg kreeg ik iets meer begrip. Mochten jullie ooit een fietstocht willen maken kan ik hem van harte aanbevelen, alleen al door onze correspondentie.
Goeie vent!
Dus hadden we een nacht extra om te overnachten op het eiland. Na een telefoontje kreeg ik te horen dat het geen probleem was. One extra night, no problem! Aan de telefoon een Thaise dame die fantastisch Engels spreekt. Blijkt later dat ze een jaar in Amerika heeft gestudeert. Wat een verschil met de lispelende R!
Grappig, als je hier een tijdje verblijft ga je je aanpassen met praten. De sawadee Ka wordt sawadiee kaaaahhh! You don't have wordt no heff! Kop kung ka wordt Kaahh.
Opde ferry zie ik een meisje met een hondje in haar armen. Nog een jonge hond. Mooi glanzend zwarte vacht. Ik vraag haar of ze hem heeft geadopteerd. Ja, waarom niet?
Ze vertelt dat ze op koh Chang woont en hem bij de vuilnisbelt had gespot. Ze heeft hem mee naar huis genomen om hem naar een opvang in Puket te brengen wat ze ook gedaan heeft. Binnenlandse vlucht en daar aangekomen hebben ze de hond helemaal nagekeken en verzorgd. Hij was er slecht aan toe. Maar bij het afscheid nemen lukte het haar niet om weg te gaan en nu zitten ze samen op de boot. Ze ziet er verhit uit en zegt dat ze een beetje stress heeft. Ze heeft geen wifi en haar vriend zou op haar wachten. Heb je een telefoon nodig? Neem de mijne maar hoor. Nee, mijn vriend heeft alleen wifi. Als we hier om de wifipasword vragen moeten ze altijd lachen als we wiefie zeggen ipv whyfy!
Vriendje toegevoegd in mijn telefoon, zij contact gezocht en inderdaad staat de jongen aan de andere kant te wachten. Oh jee. Foutje.
Gelukkig gaat er vanavond nog een ferry dus hij slaapt gelukkig bij zijn nieuwe viervoetertje.
Mag ik misschien meerijden? Ja hoor, roep ik. De chauffeur krijgt een toeval als ze met haar grote hondenbak instapt. No dog, no dog!!
Oh, en dat op de pluche bekleding! Ik wil geen ruzie dus ik stel haar voor dat het misschien toch beter is de hele rit per taxi te doen. Pijamas is toch niet in de buurt van haar huis, blijkt.
Ze stapt uit. Opgelucht gezicht in de achteruitkijkspiegel!
Solly madam, ai no laik!
Hij stopt voor de deur. Wat een luxe! Van deur tot deur! Zo gaan we over een paar dagen ook weer terug naar Bangkok!
Voel me rijk!
Pijamas is net zo leuk als op de foto's. Het strand nog dichterbij en wat een vriendelijke mensen. Het zwembad ziet er aanlokkelijk uit, zeker met de slappe flamingo die in het water drijft.
Leuke jonge eigenaar die ons welkom heet. Het Engels sprekende meisje laat ons trots de kamers zien. Oeps de mannen moeten bij elkaar slapen. Heb je vaseline bij je broeder? Het niveau daalt een octaafje.
Later als we aan de kant van de weg in het donker lopen zien we niet hoe het eiland er uitziet. Maar echt veel bijzonders is het niet. Ook hier dezelfde troep aan de kant van de weg als aan de overkant.
En dat lopen naast de autoweg! Weinig straatverlichting tot helemaal geen. Zo gevaarlijk!
We eten trouwens wel lekker. Onze bediening is aan het flirten met elkaar, onderling, met de nodige kritiek van mijn mannen. Weer reden om te lachen.
Veel ladyboys, ook hier.