4* Kennismaking met de grijze dames en heren?
Blijf op de hoogte en volg Jolanda
20 Januari 2017 | Thailand, Chiang Mai
Ik begin de dag met een banaan en Tim en Bas met een eitje! Geen bacon and eggs maar een zachtgekookt! Cees eet alles!
We zitten buiten in het zonnetje met uitzicht op een oude VW. Een lage, ook hier weer collectors item! Verderop in de tuin staat een caravan, heel schoon en netjes. Klinkt misschien verbaasd maar dat was ik ook. Misschien kan je die huren voor een overnachting. Origineel!
We zetten onze bagage buiten, wel fijn, ik draag Bas zijn rugzak hij mijn tas. Iets verschil in gewicht. Alhoewel. We reizen niet te zwaar. Allemaal tassen rond de 15 kg.
We nemen een voorlopig laatste cappuccino en wachten op het busje wat ons naar het kantoor brengt van de elephant rescue center waar we met z'n allen verzamelen.
Het duurt nog even omdat we een van de laatste oppik adressen zijn. We zitten goed, ik kan even schrijven en als ik midden in mijn verhaal zit stopt er een busje voor de deur.
Let's go!
Stoelen waar je zo heerlijk in wegzakt! Kort ritje, zelfde kantoor, andere honden, nieuwe gezichten. We pinnen nog even snel geld omdat we cash moeten betalen. We redden het net. Maximum is 10.000 bath per dag. Daar hadden we geen rekening mee gehouden maar we komen nu niet tekort.
We mogen een t-shirt pakken en een waterfles met hetzelfde draagtasje wat ook thuis op zolder ligt. Toch wel handig voor komende week.
We mogen weer in dezelfde kom maar in me zitten stoelen plaatsnemen om op weg te gaan naar het Elephant Nature Center.
Ik ben zo nieuwsgierig wat de jongens ervan vinden. Misschien ben ik wel te enthousiast geweest.
Ondertussen tik ik mijn verhaal en kijken de mannen naar het voorbijschietende landschap. Mooi of niet mooi er is veel te zien. Frisgroene bomen en planten en matbruine hutten aan de kant van de weg. En opeens olifanten!
Vet ouwe! Roept Tim. Er schieten allerlei kreten door de wagen die je thuis af en toe hoort maar de afgelopen dagen continue. Dat blijft nog even wennen. Ouwe, vet, gaaf, gvd, kut, klote. Broeder vind ik de leukste.
Er staan nog meer wagens als we uitstappen. Hier waren we eerder, dat voelt meteen goed als we uitstappen. De kreten van de mannen als ze de grote grijze dames en heren zien opeen afstand. We zetten onze tassen neer bij de anderen. Er zijn duidelijk meerdere gearriveerd.
Rugzakken, tassen en zelfs een megagrote koffer op wieltjes.
Allerlei verschillende talen hoor je door elkaar. Dat vind ik zo leuk aan dit park. Veel jonge mensen, veel nationaliteiten. Het is erg druk, dat was ik vergeten. Althans Cees en ik zijn hier maar een dag en n nacht geweest na ons avontuur als volunteer in the journey for freedom. Daar waar we 800 jaar terug in tijd gingen, twee jaar geleden. Dit park voelde toen als een paradijs. Nu wordt dit de komende week ons verblijf dus ook nieuw voor ons.
Onze guides heten Dan, Wat en Nix. Echt! Die blijven de komende dagen in onze buurt om ons te vertellen wat we moeten doen.
We kunnen rondkijken tot de lunch om 1130 uur. Daarna krijgen we de sleutel van onze kamer. Ik had thuis verteld dat we eerder in een leuk klein huisje sliepen met een douche om te delen. Een warme douche. Vooral Tim stelt daarover veel vragen
We lopen een stuk en weten nog niet wat mag en wat niet mag. Mag je bij de olifanten komen? Kan je al die loslopende honden aaien? We gaan catkingdom binnen en daar liggen ze hoor. Allemaal nalaatjes en simabaatjes! Ahhhh! Ze hebben een mandje of een kussen en veel speeltjes, sommigen zitten in quarantaine en kijken ons vanachter het gaas aan. Ahhhh!
We lopen richting de rivier waar een plek is om te roken, helaas!
Don vertelde dat we de komende week geen vlees krijgen, oeps! Dat waren we vergeten. Geen vis, vlees of eieren! Veganisten. Alleen dat wat de natuur ons biedt. Ok?!
Ik kijk stiekem richting Bas en Tim (eiverslaafd) maar die reageren (nog) niet.
We horen een gong en weten dat dit het eet teken is.
Als we bij de borden aankomen hebben we helemaal geen erg in de zeker 10 meter lange rij en pakken ongegeneerd een bord en bestek (lepel en vork, messen heb je niet nodig!) en slaan die rij over. Veel rijst, veel groenten. Bananen, watermeloen en papaya. Dat valt eerlijk gezegd een beetje tegen. Ik mis vooral ananas in dit rijtje.
Het is even wennen. Twee verdiepingen, verschillende tafels en boven kan je alleen zittend op je kont eten. Geen stoelen. Wel een fantastisch uitzicht! Ze vinden het toch wel leuk he?
Het eten is lekker maar niet wauw! Dus ook wij gaan in de wenmodus. Als we even later onze sleutels krijgen en onze kamers zien dan is ook dat weer even wennen. Lek de founder of this all, is geboren in een bergdorp, de jongens kennen deze nieuwe wereld nog niet. Bas is veel kak gewend in zijn werk maar Tim is een luxeboy. Cees en ik zijn inmiddels wel wat gewend en vinden dit prima. Voor de mensen uit de bergdorpen is dit alles heel veel luxe.
Boven onze bedden hangt een klamboe die strak om het matras is gedraaid. We moeten in een spleet naar binnen en buiten kruipen en als een van de mannen, Naveed, van onze groep verteld dat het voelt like a new born feeling geven we hem gelijk! Ja dat is het! Leuke kerel.
Een kamer met alleen een bed. Geen kast, geen tafel. We leggen onze tassen op de grond. Tim kijkt bedenkelijk en legt zijn hammamdoek als vloerkleedje neer. Daarop gaat zijn kleding. Hij gaat nog net niet knielend bidden. Oeioei. Als dit maar goed gaat. De luxe man slikt en kijkt en denkt...
Wat denkt hij?
Bas loopt met een big smile in de rondte en ik weet dat hij denkt, dit is gaaf, dit is vet, dit wordt leuk!!
Ik leg de kleding die ik zeker hier niet zal dragen in de tas, de kleding die onherroepelijk vies gaat worden eerst op de grond en daarop de rest. Een vest is nodig en iets met lange mouwen ook. Vlak voor we weg gingen heb ik n hele dunne katoenen broek met olifantenprint nog snel in mijn tas gestopt. Eigenlijk is het een soort hippie broek doe oh zo lekker zit, alleen hiep hiep hoera slippers ontbreken. Goed gedaan Jollie.
We verzamelen om 13 uur in de conference room om naar een documentaire te kijken die gaat over Lek en haar project.
De vorige keer heb ik deze overgeslagen omdat er verschrikkelijke beelden te zien zijn over de pajaan, de mishandeling en 'ontzieling' van de kleine olifant. Maar ik denk dat ik het nu wel aankan omdat ik er steeds meer over weet.
Maar zoals ik al had verwacht moet ik toch mijn ogen sluiten en ondanks mijn handen over mijn oren hoor ik wat ik wil buitensluiten. Afschuwelijk waar mensen toe in staat zijn.
We zijn alle4 aangeslagen.
Dit hadden we niet verwacht. Er wordt veel over de olifanten en de Thai verteld. De overheid speelt ook een grote rol in dit geheel en de idealisten zoals Lek en haar man Derrick maken het verschil. Uiteraard ook Edwin Wiek met WFFT en nog vele anderen met hart voor dieren. Ik vind het fijn om n steentje bij te dragen en ben trots op het grote bedrag wat ik Lek mag overhandigen! Gaaf!
We praten met de anderen in onze groep en komen tot de conclusie dat er nog veel gedaan moet worden in dit prachtige land eer de pajaan en mahoud zijn, verboden wordt. Want als je goed nadenkt is het absurd dat je op de foto kan met een dier wat eigenlijk wild geboren is. Het zitten op een olifant, het aaien van een tijger, kunstjes in het circus doe er níet aan mee! Een bijzonder land hebben wij met de partij voor de dieren waar zelfs bij ons nog veel veranderd zou kunnen worden. Echter het verschil met hier is groot. Om met Floortje Dessing te spreken : Nederland is zo slecht nog niet!
In de rivier staat een olifant, vlakbij in n klein hutje aan de kant ligt een mahoud, ze kijkt om en als ze ons ziet komt ze langzaam naar kant. Voor het eerst van hun leven staan Bas en Tim naast een grote grijze dame! INDRUKWEKKEND!
Tim en Cees zijn iets voorzichtiger. Bas is nieuwsgieriger.
Hier staat iets leuks te beginnen.
We horen de gong voor het avondeten en gaan nu wel in de rij. Ongelofelijk, wat een mensen! We kunnen kiezen uit verschillende groentengerechten en rijst en gebakken rijst. Het is lekker. Koffie, thee en water is steeds beschikbaar. De thee vind ik niet lekker, er is geen gekookt water voor mijn eigen thee, helaas.
Ik bewaar mijn latte machiatto wel als we weer in Chiang mai zijn. De koffie hier vind ik bleh!
De mannen vinden de koffie wel ok.
We doen het kaartspelletje wat we met Peter en Karin hebben gedaan. Haha, ik moet er wel inkomen hoor! Ik ben geen kaartspeelster! Met de nadruk op ster.
We duiken de baarmoeder voor de eerste keer binnen en slapen als babies!
-
20 Januari 2017 - 10:35
Hilda:
Hoi joli ,
Er is een schrijfster aan je verloren gegaan -
20 Januari 2017 - 22:18
Hanky:
Lieve Jolifant,
Ik kijk elke dag in mijn mailbox of er weer een bericht is met avonturen van Jolifant, Cees et Enfants uit het land van de Glimlach :-). Als ik dan een berichtje zie dan stop ik snel met
het leren van mijn woordjes (alveoli, cutis, hepar, os, thorax, duodenum, secreten, metabolisme, cranium,……en nog 550 andere woorden. Wat een heerlijke afleiding so keep on writing
dan kan ik weer even een pauze nemen. ;-)
Fijn om te lezen dat je zo lekker aan het genieten bent met je mannen. De vliegreis, Bangkok, de fietstocht, het eten, Chiang Mai, de reacties van de boys,……
En nu bij de dames, de nalaatjes, simabaatjes en de doggies. Ik kan mij voorstellen dat de film verschrikkelijk was ik zou het niet kunnen zien. Op Facebook zie ik ook altijd veel
over dierenleed en deel ik het zoveel mogelijk gewoon om mensen ervan bewust te maken hoeveel dierenleed er in de wereld is.
De film zou eigenlijk in het vliegtuig getoond moeten worden zodat toeristen zich bewust worden van wat er gebeurd. Gelukkig zijn er mensen die zich inzetten voor de dieren en hopelijk heel snel zullen er geen olifantenritjes, tijgers aaien, met dolfijnen zwemmen, etc. meer zijn zodat alle dieren in vrijheid kunnen leven. Born free, stay free…..
Kijk uit naar je volgende reisverslag.
Dikke knuf, Hanky
-
20 Januari 2017 - 23:26
Loes Rijnhart :
Wat een verhaal Joll ook wij zijn onder de indruk.!! Ik lees je verhalen met heel veel plezier. Wat de dame voor mij ook schrijft er is een echte schrijverster aan jou verloren. Je beeld het zo uit dat ik door jou ogen ook mee reis. En toch hoop ik dat jullie van de dames en heren zalig genieten. Met je leuke mannen. Ook zij zien dat het allemaal een hele andere manier van leven is. Met alles erop en eraan. Dikke knuffel van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley