2* Op twee wielen

Een blauw kattenoogje (tv lampje) staart me steeds aan in het donker. Een reep zonlicht piept onder mijn gordijn door, ik draai me nog even om en geniet van mijn bed in dit minikamertje. Wat een heerlijke nacht vol van slaap en een ontspannen gevoel. Heb in tijden niet zo lekker geslapen. Ik soes weer weg en opeens hoor ik Cees, het is half 12!!!
Nee!!! Ik schiet omhoog. Kak, we moeten om 13 uur bij Co zijn! Een en al energie komt er vrij als alle minikamertjes samen komen. Ik zie een paar strakke billen in de douche verdwijnen. Gelukkig heb ik gisteravond al gedoucht en mijn tas ingepakt. Deo en crème smeer ik op en schiet in mijn korte spijkerbroek, die de komende weken mijn beste vriend gaat worden. Tim staat buiten met zijn telefoon in zijn hand, hij is als laatste klaar als we in ganzepas door de steeg lopen. Op weg naar de boot, we moeten naar pier 3, zien we een vrouw fruit klaarmaken. We kopen ananas en watermeloen in twee plastic folie zakjes met een houten prikkertje, jammie.
Op de boot kunnen we zitten en zien weer van alles voorbij gaan. Het is druk op het water. Veel toeristen in bootjes, het is duidelijk zaterdag want er zijn minder mensen zoals gisteren die van of naar hun werk gaan. Er is eigenlijk bijna een dag voorbij, zo laat is het al. De zon schijnt haar warmte, het voelt heerlijk!
Naast ons horen we Nederlands. Als we even later richting Co lopen komt een van de meisjes naar ons toe en vraagt of we misschien ook naar Co gaan en zo ja of ze met ons mee mogen lopen? Tuurlijk komt maar hoor, ik weet de weg. Bij Co is het mierendruk en toch georganiseerd. We krijgen een bruin stukje wol om onze pols geknoopt en moeten in een groepje bij elkaar gaan zitten. We zitten met nederlanders en twee franse meisjes.
Een klein pittige Thaise heet ons welkom en verteld dat ze Nuna heet. Zij is degene die we tijdens de tour moeten volgen, Not heet de jongen die als laatste zal fietsen. Nuna is grappig en maakt grapjes over Not. Not, my brother, roept Cees.
We zoeken onze fietsen uit, de organisatie is behoorlijk gegroeid als we zien hoe groot de werkplaats eruit ziet. Handige fietsen, we kunnen zelf ons zadel verhogen en de banden worden allemaal nog eens opgepompt.
Follow me, roept Nuna en daar gaan we in one line door de chaos van het Bangkok. Heerlijk! Ik voel me zoals in Amsterdam op een drukke zaterdagochtend. Zoveel ogen op ons gericht, mensen die opzij gaan die ons begroeten en vooral de Thaise smile. Er wordt veel gelachen en helemaal niet gemopperd dat is dan wel weer anders in Amsterdam.
Ik heb deze tocht al twee keer eerder gemaakt en ook nu vind ik het nog steeds heel leuk om te doen. De mannen genieten, zeker van al die kleine simpele werkplaatsen die we passeren.
Torenhoog liggen geroeste tandwielen gestapeld, gehurkte mannen die op hun slippertjes aan het lassen zijn, veel mensen op smalle bankjes etend, kindjes die zwaaien, tandeloze bekkies die je aanstaren zoals wij hun. Veel kraampjes rijden we voorbij waar van alles gekookt wordt vaak op een groot rooster boven smeulende kooltjes op een kar niet groter dan een 1 bij 1,5 m.
De geuren van schimmel, verrotting en rioolputten went niet. Oef!
We rijden op de weg, hier wordt links gereden dus we moeten eerst naar links kijken ipv rechts en dat is wel een dingetje. De stoep wordt gebruikt maar die is niet zoals bij ons, mooi gelijk maar ze zijn hoger en vol gaten en ontbrekende stukken. Je moet echt ogen hebben want een blinde zou hier niet uit de voeten kunnen. Onze fietsen zijn sterk en kunnen tegen een stootje. Ondertussen rijd ik met een hand om met de andere te kunnen fotograferen. We stoppen en moeten afstappen in een heel smal steegje, ja het kan nog smaller, waar een boom tussen en door huizen groeit. Een donker gat is net zichtbaar, Nuna verteld dat daar iemand woont. Huh! In dat donkere gat? Ongelofelijk! Er is geen een stukje zonlicht, je moet bukken om naar binnen te kunnen. Wauw! De man die we zien heeft geen tanden in zijn mond, hij lacht ons toe. We moeten onze fiets tussen de boom en de muur ernaast duwen om aan de andere kant weer verder te kunnen. Waar ik vandaan kom maken ze zich druk of onze tanden wel wit genoeg zijn. Tegenstellingen te over!
We fietsen weer verder en komen bij de rivier terecht waar we over smalle betonnen randen rijden. Goed kijken! Je wil echt niet in dit smerige water terecht komen! Er ligt van alles in maar vooral veel groene waterplanten en plastic. De plastic soep is hier ook duidelijk aanwezig. We zien een jongen de bruikbare spullen ertussenuit vissen! Eerlijk gezegd verbaas ik me iedere keer weer hoe onzorgvuldig Thai met zijn of haar omgeving omgaan. Eerder heb ik ernaar gevraagd, het antwoord was echt vreemd want er werd heel verbaasd gedaan! Hoezo rommel? Op straat zie je werkelijk zo ongelofelijk veel troep, alles ligt op straat. Fruitresten, plastic verpakkingen, huisraad, flesjes, papier. Het stinkt en maakt dat het er veel smeriger uitziet dan nodig. 's Avonds laat komen de vuilnismannen die dan pas de troep gaat groeperen en wordt er gerecycled. Vreemd! Wat een smerige job! Te gek! Het lijkt alsof ze het niet meer ruiken. Daarom zien we Nuna met een klein potje die ze ons laat ruiken en meteen denken we aan Essie! Pure kruiden die net zo ruiken als onze Vicks. Blijkt nodig dus!
We stoppen bij n pier en de fietsen worden op een boot gezet. No problem. Alsof het zware tassen zijn worden ze in een rij gezet en varen we naar de overkant.
We komen terecht in Chinatown! Het kan nog drukker, nog viezer, nog meer! Ongelofelijk wat een mensen en dat wij daar nog tussendoor karren is helemaal niet voor te stellen. Een man met een handkar die zeker drie meter hoog gestapelde dozen duwt, een man op een fiets met zijn hele gezin erop, vrouw en drie kinderen. Veel rook, weinig vuur, veel vlees en vis. We rijden door een overdekte markt en Cees roept dat ie de Action ruikt! Slippers, plastic schoenen in allerlei kleurtjes afgewisseld met alweer eten.
Ondanks dat ik het eerder heb gezien, geniet ik weer van alles wat ik zie en ruik! Ik voel me fijn hier en ik vraag me af waar dat toch aan ligt.
Een meisje vouwt haar handjes en roept sawadee ka! Ik lach naar haar en realiseer me dat ik zo blIj word van die glimlach. Dat er bij ons zoveel gemopperd wordt maar dat komt natuurlijk ook omdat het hoorbaar is. Dat de Thaise taal grappig klinkt met zijn onbekende klanken.
We komen weer bij het water en stappen nu op een longtail boot waar een vrachtwagenmotor achterop hangt. De motor is mega en neemt de staart van de boot in beslag. Als ie start stinkt ie en stoot een ongelofelijke hoeveelheid roet uit. Lang leve klimaatbeheersing! Ook hier worden de fietsen in de hand genomen en aan boord gehesen. We worden opgesplitst in twee groepen en varen een andere wereld binnen.
Mooie huizen worden afgewisseld met meerdere minder mooie huisjes. Vervallen krotten waar we toch blikken met planten zien staan, wasgoed hangt te drogen aan lijnen boven het water. We zien vogels en zelfs vissen die aan de kant worden gevoerd met brood. Meervallen, volgens Bas. Kinderen spelend en zich wassend in het rivierwater waar wij niet in willen vallen. Een vrouw haar servies afwassend, een man vissend aan de kant, we zien een bootje voorbij gaan waar een man met een peddel zich rustig voortbeweegt. We zien een vrouw zoals omi ook in een bootje haar waren vervoeren, zelfs een stel die in een rokende boot zitten waar we zien dat ze aan het koken zijn op n rooster met kooltjes eronder. Veel wats komen voorbij. Een wat is een tempel. In en rond de tempel mag er geen alcohol geschonken worden en niet worden gevist! Iedereen houdt zich eraan, lijkt.
De bestuurder van de boot gooit soms de motor op volle kracht waardoor we echt over het water scheuren. Heerlijk! De wind door ons haar en ondertussen zien we zoveel! Opeens schreeuwt Bas dat er een monster uit het water kruipt! Bijna twee meter lange varaan! WAUW! Vet broeder, roept Tim! Ik heb m op de foto! Eng!
Er ligt vuilnis in zakken op planken voor huizen die door de vuilnisboot wordt opgehaald en zelfs een man in n boot die de messenger is, volgens Nuna. De postbode maar dan anders.
We stoppen, hijsen alles er weer uit en fietsen weer verder. Vooral veel honden en katten aan de kant en op de weg.
We passeren bananen, mango, kokosnotenbomen en zien vrouwen aan het werk met hoeden en flappen op die ook hun nek bedekken. Veelal gehurkt op platte voeten. Jongens die hun hand ophouden om ons een highfive te geven. Achter elkaar doen we dat en er wordt veel gelachen, hello en sawadee geroepen. Wat een kerels! Meisjes zijn iets meer bescheiden.
We moeten een hoge brug over met de fiets aan de hand. Aan de overkant zetten we ze neer. Er is een klein huisje waar ze visvoer verkopen net als bij ons het voer voor de duiven op de Dam. De meervallen verdringen elkaar in het water en klimmen over elkaar heen om een korreltje te kunnen vangen. Wat een vissen! Groot! Terug de brug over mogen we plaatsnemen in een restaurantje om te eten. Daar staan een man en een vrouw die ons hartelijke welkom heten. De tafeltjes gedekt. Als we gaan zitten blijkt het tafeltje erg laag. We komen met onze knieën er net boven uit. Lachen! De tafel schuiven we iets van ons af zodat we beter kunnen eten. Het ruikt heerlijk!
Geen bier omdat we dichtbij een tempel zitten. Wel water, cola en rode fanta. Royaal wordt er geschonken en opgediend. Kip met cashewnoten, Thaise omelet, rode curry, groentes. Jammie!
Curry, mijn favoriet, omelet die van Tim. We eten van alle schaaltjes. Genieten! We hebben als enige het fruit vanochtend gegeten en water gedronken dus we zijn er echt aan toe.
Met een volle buik varen we weer terug, we hoeven nog maar een klein stukje te fietsen naar the office roept Nuna als we bij een andere pier aankomen waar 's avonds een Chines opera wordt gehouden. Daar zien we artiesten zich schminken. Zo gaaf, ook hier denken we weer aan Essie die had dit ook heel gaaf gevonden. Dozen vol make up en iedere artiest schminkt zichzelf. We mogen foto's maken en dat doen we want dit is een bijzondere kans. Een kijkje achter de schermen. De mensen zijn aardig en vinden het prima dat we hun fotograferen. Althans dat lijkt zo. Wat schuilt erachter hun glimlach?
Terug bij the office betalen we onze schuld en besluiten om met de taxi naar het grote winkelcentrum, MBK te gaan om te kijken of we een bodystrapp kunnen scoren voor onze nieuwe pro go camera.
Als we daar aankomen kijken we onze ogen uit. Wat een mierenhoop aan mensen en winkeltjes.
Amstelveen is er niks bij.
We slagen en willen er snel weer uit.
Eten op de ko san road, niet lekker overigens, en stoppen voor een voetmassage die wel lekker is!
Als we even later in ons bedje liggen kan ik ondanks mijn spannende boek niet lang lezen omdat mijn ogen steeds dichtvallen. Morgen 7 uur op. We willen om 8 uur de taxi nemen, om 10 uur vliegen we richting Chiang mai..