1* Bangkok
Door: Jolifant
Blijf op de hoogte en volg Jolanda
15 Januari 2017 | China, Qinzhou
Jolifant, Cees en enfants.
Het lijkt wel of we op weg naar de Noordpool zijn zo koud is het in het vliegtuig. Ongelofelijk!
Ik doe geen oog dicht en kan me niet herinneren waar ik die slaapsterretjes heb opgeborgen.. We zitten met z'n drieën op de bulkrij, dankzij Marga, Cees zit bij de nooduitgang naast twee uitgedijde mannen. Het Vliegtuig is enorm, ik vraag me af hoeveel mensen hierin passen, Tim zegt 7 a 800. We vliegen over de Oekraïne zag hij op het scherm. Heel even zag ik het verschrikkelijke doemsenario voor me en moest aan mijn klant, haar dochter en man denken die hun vakantieadres toen nooit bereikt hebben. Afschuwelijk!
Snel aan iets anders denken want het duurt nog even eer we onze bestemming bereiken.
Het zachte nekkussentje uit Tim zijn kerstpakket voelt heerlijk, ik ben blij dat ik het mag gebruiken want mijn opblaasbare ligt in de vakantiedoos op zolder tussen de dompelaar en het nooit gebruikte reisstrijkijzertje.
Bas draait zich steeds om, ik voel dat omdat we de tussenleuning naar boven hebben geklapt. Het lijkt alsof je dan samen meer ruimte hebt.
Er liggen nog twee mergpijpjes van van der Linde ergens in het bagagerek, ik zou er best wel weer een lusten. Het ultieme begin van onze vakantie. Gisteravond smaakten ze goed bij de koffie. Eerlijk is eerlijk uit de vriezer zijn ze toch iets minder lekker. Als ik opsta dan kan ik ze even zoeken, waarom ik blijf zitten snap ik zelf ook niet.
Het lijkt alsof we over een hobbelige weg rijden. Gatver, ik zit te rillen ondér mijn dekentje.
Straks een warm kopje thee zal wel helpen, kan me nu niet voorstellen dat het straks puffend heet zal zijn. Kou is een emotie zegt een vriend altijd moet toch eens verder vragen hoe ik die emotie uitgeschakeld krijg.
Het lijkt alsof ik steeds wakker ben maar opeens gaan de stewardessen lopen, doet onze buurman het luikje omhoog waardoor het zonlicht met kracht naar binnen straalt en ik hoor dat we nog maar twee uur vliegen voor de boeg hebben. Het gaat dus sneller dan ik dacht.
Ik begin met schrijven heb niet eens tijd voor het lezen van mijn boek.
De band waar we op lopen is lang, bij de paspoort controle is de rij ook lang en toch lopen we binnen no time de warme föhnlucht in.
Als we bij de taxi's beneden aankomen zien we op het handige systeem (nummer trekken) dat we op nummer 12 moeten gaan staan waar een taxi staat die ons naar Bangkok brengt. Geen stress wie wie in zijn taxi kan trekken. We komen in het spel van afdingen terecht en komen de prijs van 400 bath overeen en begeven ons in de traffic jam van Bangkok.
De tijd van 40 minuten redden we niet en het adres wat we opgeven in het Thais kent de chauffeur ook niet. Welcome in Bangkok!
Het steegje is nog net zo nauw als in mijn gedachten en zo vies ook. Ik loop voorop en voel me trots dat ik mijn mannen door het enge steegje leid waar ik twee jaar geleden in mijn eentje liep. De poezen kijken ons nieuwsgierig aan net als wij hun. Staartjes die eraf zijn en waterige oogjes bekijken ons van een afstandje. We durven ze niet te aaien. Achter de balie staat een vriendelijke Thaise die ons verwacht.
We krijgen een van de twee kamers op de benedenverdieping, er staan twee stapelbedden. Haha, dat is even wennen maar later blijkt dat we er heerlijk slapen.
Bas ziet dat er werk aan de winkel is in de badkamer waar de kraan een beetje gammel is. De muur is betegeld met in het midden een rij strasssteentjes. Thais! We zetten onze tassen neer, trekken iets luchtigers aan en gaan meteen de straat op.
Op pier 13, klein stukje lopen, kopen we 4 kaartjes om met de boot naar Sathorn pier te varen. Ze moeten dit ervaren!
Zoveel drukte, zoveel gefluit, zoveel geschreeuw echt een belevenis! We zien monniken in hun oranje gewaad, moeders met kleintjes, toeristen in hun blote outfit, een man met een kruk onder zijn arm die wiebelend naar de uitgang loopt, een Frans meisje met skeelers verteld dat ze 6 maanden door Thailand trekt en of ik nog leuke suggesties heb..
We hebben waanzinnig veel te zien. We zijn in BANGKOK!
Als we bij pier 2, oriëntaal pier aankomen bedenk ik me opeens hoe laat de laatste terug gaat. Blijkt dat die om 19 uur gaat en het is 1830! We moeten dus meteen weer terug. Het schommelen en het harde aanvaren op de pieren zijn inmiddels niet nieuw meer. We lopen met zeebenen richting koh san road.
Bier, we willen bier! Bij sawadee house hebben we zicht op alles wat langskomt, het bier is snel lauw, de viskoekjes nog steeds favoriet Bas zit met een big smile en Tim is nog een beetje stil.
Zo leuk om te zien hoe verrast de jongens zijn als we terug naar Adamaz lopen. We stoppen aan de rivier om nog wat te drinken. Ik loop alleen verder terug, genoeg bier gehad. Lekker douchen en mijn bedje in om mijn verhaal te schrijven. Ik weet dat er iemand binnen komt maar de slaap is sterker. Ik hoor dat het gordijntje, we hebben allemaal een gordijntje voor ons bed, dichtgeschoven wordt. Daarna wordt het donker.
Het lijkt wel of we op weg naar de Noordpool zijn zo koud is het in het vliegtuig. Ongelofelijk!
Ik doe geen oog dicht en kan me niet herinneren waar ik die slaapsterretjes heb opgeborgen.. We zitten met z'n drieën op de bulkrij, dankzij Marga, Cees zit bij de nooduitgang naast twee uitgedijde mannen. Het Vliegtuig is enorm, ik vraag me af hoeveel mensen hierin passen, Tim zegt 7 a 800. We vliegen over de Oekraïne zag hij op het scherm. Heel even zag ik het verschrikkelijke doemsenario voor me en moest aan mijn klant, haar dochter en man denken die hun vakantieadres toen nooit bereikt hebben. Afschuwelijk!
Snel aan iets anders denken want het duurt nog even eer we onze bestemming bereiken.
Het zachte nekkussentje uit Tim zijn kerstpakket voelt heerlijk, ik ben blij dat ik het mag gebruiken want mijn opblaasbare ligt in de vakantiedoos op zolder tussen de dompelaar en het nooit gebruikte reisstrijkijzertje.
Bas draait zich steeds om, ik voel dat omdat we de tussenleuning naar boven hebben geklapt. Het lijkt alsof je dan samen meer ruimte hebt.
Er liggen nog twee mergpijpjes van van der Linde ergens in het bagagerek, ik zou er best wel weer een lusten. Het ultieme begin van onze vakantie. Gisteravond smaakten ze goed bij de koffie. Eerlijk is eerlijk uit de vriezer zijn ze toch iets minder lekker. Als ik opsta dan kan ik ze even zoeken, waarom ik blijf zitten snap ik zelf ook niet.
Het lijkt alsof we over een hobbelige weg rijden. Gatver, ik zit te rillen ondér mijn dekentje.
Straks een warm kopje thee zal wel helpen, kan me nu niet voorstellen dat het straks puffend heet zal zijn. Kou is een emotie zegt een vriend altijd moet toch eens verder vragen hoe ik die emotie uitgeschakeld krijg.
Het lijkt alsof ik steeds wakker ben maar opeens gaan de stewardessen lopen, doet onze buurman het luikje omhoog waardoor het zonlicht met kracht naar binnen straalt en ik hoor dat we nog maar twee uur vliegen voor de boeg hebben. Het gaat dus sneller dan ik dacht.
Ik begin met schrijven heb niet eens tijd voor het lezen van mijn boek.
De band waar we op lopen is lang, bij de paspoort controle is de rij ook lang en toch lopen we binnen no time de warme föhnlucht in.
Als we bij de taxi's beneden aankomen zien we op het handige systeem (nummer trekken) dat we op nummer 12 moeten gaan staan waar een taxi staat die ons naar Bangkok brengt. Geen stress wie wie in zijn taxi kan trekken. We komen in het spel van afdingen terecht en komen de prijs van 400 bath overeen en begeven ons in de traffic jam van Bangkok.
De tijd van 40 minuten redden we niet en het adres wat we opgeven in het Thais kent de chauffeur ook niet. Welcome in Bangkok!
Het steegje is nog net zo nauw als in mijn gedachten en zo vies ook. Ik loop voorop en voel me trots dat ik mijn mannen door het enge steegje leid waar ik twee jaar geleden in mijn eentje liep. De poezen kijken ons nieuwsgierig aan net als wij hun. Staartjes die eraf zijn en waterige oogjes bekijken ons van een afstandje. We durven ze niet te aaien. Achter de balie staat een vriendelijke Thaise die ons verwacht.
We krijgen een van de twee kamers op de benedenverdieping, er staan twee stapelbedden. Haha, dat is even wennen maar later blijkt dat we er heerlijk slapen.
Bas ziet dat er werk aan de winkel is in de badkamer waar de kraan een beetje gammel is. De muur is betegeld met in het midden een rij strasssteentjes. Thais! We zetten onze tassen neer, trekken iets luchtigers aan en gaan meteen de straat op.
Op pier 13, klein stukje lopen, kopen we 4 kaartjes om met de boot naar Sathorn pier te varen. Ze moeten dit ervaren!
Zoveel drukte, zoveel gefluit, zoveel geschreeuw echt een belevenis! We zien monniken in hun oranje gewaad, moeders met kleintjes, toeristen in hun blote outfit, een man met een kruk onder zijn arm die wiebelend naar de uitgang loopt, een Frans meisje met skeelers verteld dat ze 6 maanden door Thailand trekt en of ik nog leuke suggesties heb..
We hebben waanzinnig veel te zien. We zijn in BANGKOK!
Als we bij pier 2, oriëntaal pier aankomen bedenk ik me opeens hoe laat de laatste terug gaat. Blijkt dat die om 19 uur gaat en het is 1830! We moeten dus meteen weer terug. Het schommelen en het harde aanvaren op de pieren zijn inmiddels niet nieuw meer. We lopen met zeebenen richting koh san road.
Bier, we willen bier! Bij sawadee house hebben we zicht op alles wat langskomt, het bier is snel lauw, de viskoekjes nog steeds favoriet Bas zit met een big smile en Tim is nog een beetje stil.
Zo leuk om te zien hoe verrast de jongens zijn als we terug naar Adamaz lopen. We stoppen aan de rivier om nog wat te drinken. Ik loop alleen verder terug, genoeg bier gehad. Lekker douchen en mijn bedje in om mijn verhaal te schrijven. Ik weet dat er iemand binnen komt maar de slaap is sterker. Ik hoor dat het gordijntje, we hebben allemaal een gordijntje voor ons bed, dichtgeschoven wordt. Daarna wordt het donker.
-
15 Januari 2017 - 12:09
Onno:
hi Jol en boys
leuk zo te lezen.
de reis is begonnen
zie Tim voor me hoe hij het beleeft de eerste keer in zo een drukke stad
het regent en het sneeuwt wat hier, weinig nieuws onder de zon
geniet ervan
kus
onno
-
15 Januari 2017 - 12:48
Arlette:
Wat een heerlijk verhaal bij een Hollands kopje koffie. Dikke kus, Arlette -
15 Januari 2017 - 13:41
Jolanda Klink:
Dag lieverds, fijn dat jullie goed zijn aangekomen en dat de stoelen gelukt zijn!
Meteen in een andere wereld bij aankomst.
Ik blijf jullie met veel plezier volgen.
Xxx Marga
-
15 Januari 2017 - 14:04
Mirjam:
Jolletje wat schrijf je toch ontzettend leuk. Heerlijk om te lezen.
Veel plezier verder, geniet met elkaar.
Kussss Mirtje -
15 Januari 2017 - 14:06
Hans En Loes Rijnhart :
Super Joll ik ben weer in jou fllow met je belevenis in het mooie Thailand met je mannen. Geweldig toch ook voor ons allemaal. We reizen een beetje mee. Dikke kus van ons. Xxx ik -
15 Januari 2017 - 17:48
Ineke:
Ik zit ook weer op de boot in die heerlijke, gekke hectiek. Wat schrijf je toch beeldend. Geniet met elkaar,
liefs, Ineke -
15 Januari 2017 - 18:09
Monica:
Hoi jol en jou mannen,
Wat heerlijk lezen is dit, ik doe me ogen dicht!
En zit daar dan ook weer zalig aan een biertje.
Kijken naar al die mensen.
Geniet maar lekker. Kus mo -
15 Januari 2017 - 21:24
Carla:
Goed begin is het halve werk Jol,
Leuk om weer met je mee te kunnen genieten.
Dikke kus. -
15 Januari 2017 - 22:08
Martha:
Hoi Jolanda, wat een héérlijk gevoel moet het zijn daar met jouw drie mannen te zijn!! Héél véél plezier en dikke kus voor jullie. Liefs van ons -
21 Januari 2017 - 08:33
Reliel:
Lekker lezen over jullie avonturen goed beginvan de dag nog veel reis plezier lvds
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
